Siddhārtha Gautama

Gikan sa Wikipedia, ang gawasnong ensiklopedya
Siddhārtha Gautama
Siddhārtha Gautama

Si Siddhārtha Gautama (Pinulongang Sanskrito: सिद्धार्थ गौतम, Siddhattha Gotama; 586 BK–486 BK) usa ka indyago nga pilosopo, mao ang sentral nga tawo sa Budismo.Usa ka lakan o prinsipe gipanganak sa Lumbini,gikan sa banay sa mga Shakya,sa usa ka lugar nga makit-an sa maka bag-ong Nepal duol sa utlanan sa Amihanan Indiya.Nagpuyo siya tanan kinabuhi niya sa Amihanan Indiya nga nagtudlo kaniadto gikan mga 563 BCE hangtud 483 BCE. Ang Buddha kay nagpasabot usa ka nahigmata o usa ka nahayagan.Ang Buddha ginagamit gihapon isip usa ka ulohan alang sa unang nahigamata nga nilalang sa usa ka panahon.Sa mga kadaghanan tradisyong Budista si Siddhartha Gautama ang gi-ila nga isip Kinatas-ang Buddha(P. sammāsambuddha, S. samyaksaṃbuddha)sa atong panahon.Si Gautama Buddha kay mamahimo hingalan Shakyamuni Buddha,Śākyamuni,(Sanskrit:शाक्यमुनि Makinaadnamon sa mga Śākya)o Ang Usa Nahigmata sa Lahing Shakya.Si Gautama kay nagtudlo sa usa ka Tungang Dalan kumpara sa maugdang asetisismo na makit-an sa kalihokan Sramana sagad sa iyang rehiyon sa kataposan siya nagtudlo sa tanan mga rehiyon sa sidlakan Indiya sama sa Magadha ug Koośala. Usa ka mahinungdanon tao si Gautama sa Budismo ug nahimong katibuk-an sa mga sulat sa iyang kinabuhi,mga rasyonalidad,ug monastikong mga kabtang pagkahuman niya mipanaw ug nasa ulo sa mga sangha(komunidad).Nahubad ang mga katudloan sa pamaagi sa tradisyonal oral ug,nakaagi kini sa Tripitaka mahuman ang upat ka gatus nga tuig.Ug siya ang magtutukod sa Budismo.